แนวทางการพัฒนาพื้นที่บริเวณรอบสถานีขนส่งมวลชนระบบรางที่เอื้อต่อการใช้ระบบขนส่งสาธารณะเพื่อการพัฒนาเมืองอย่างยั่งยืน
by ภาวิณี เอี่ยมตระกูล; พีรดร แก้วลาย; ทิพย์สุดา จันทร์แจ่มหล้า; มานัส ศรีวณิช; ดารณี จารีมิตร
แนวทางการพัฒนาพื้นที่บริเวณรอบสถานีขนส่งมวลชนระบบรางที่เอื้อต่อการใช้ระบบขนส่งสาธารณะเพื่อการพัฒนาเมืองอย่างยั่งยืน | |
Guideline for Transit Oriented Development (TOD) to Enhance Transit Ridership towards Sustainable Urban Development | |
ภาวิณี เอี่ยมตระกูล
พีรดร แก้วลาย ทิพย์สุดา จันทร์แจ่มหล้า มานัส ศรีวณิช ดารณี จารีมิตร |
|
สำนักงานศูนย์วิจัยและให้คำปรึกษาแห่งมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ | |
2015 | |
สำนักงานศูนย์วิจัยและให้คำปรึกษาแห่งมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ | |
แนวทางการพัฒนาพื้นที่แบบระบบขนส่งมวลชนระบบราง (Transit Oriented Development) เป็นที่ยอมรับในระดับสากลอย่างกว้างขวาง ซึ่งมีหลักการในการพัฒนาพื้นที่แบบเข้มข้น โดยมีรูปแบบการพัฒนาพื้นที่บริเวณโดยรอบ ประกอบด้วย การพัฒนาศูนย์กลางที่อยู่อาศัย และพาณิชยกรรมบริเวณสถานีขนส่งมวลชน หรือโดยรอบเส้นทางระบบขนส่งมวลชน เน้นการออกแบบการเข้าถึงระบบขนส่งมวลชนอย่างมีประสิทธิภาพ และคำนึงถึงการเดินทางแบบไม่ใช้เครื่องยนต์ โดยเฉพาะการเดินเท้าในรัศมี 800 เมตร จากสถานีขนส่งมวลชน รวมถึงการใช้มาตรการอื่นที่ส่งเสริมการเดินทางด้วยระบบขนส่งมวลชน ทั้งนี้ระบบขนส่งมวลชนทางราง กลายเป็นทางเลือกที่สำคัญของรัฐบาลที่ถูกนำมาใช้ในการแก้ไขหรือบรรเทาปัญหาจราจรติดขัดและเพิ่มศักยภาพในการเดินรถ นอกจากนี้เนื่องจากการที่ประเทศไทยมีเป้าหมายที่จะเป็นจุดศูนย์กลางของอาเซียน (สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ) ทำให้รัฐบาลให้ความสำคัญกับการพัฒนาหรือยกระดับระบบขนส่งทางราง ประกอบกับการพัฒนาระบบขนส่งทางรางยังมีบทบาทต่อการปรับปรุงการขนส่งและสอดคล้องกับการพัฒนาความเป็นเมือง (Urbanization) ดังนั้นในการพัฒนาเมือง จึงจำเป็นที่จะต้องพัฒนาระบบการขนส่งของเมืองเพื่อให้เกิดความเชื่อมโยงระหว่างเมืองศูนย์กลางต่างๆ ทั้งนี้ระบบขนส่งมวลชนทางรางได้กลายเป็นทางเลือกที่สำคัญของรัฐบาลที่ถูกนำมาใช้ในการแก้ไขหรือบรรเทาปัญหาการจราจรติดขัดและเพิ่มศักยภาพในการเดินรถ และเพื่อให้มีระบบการเชื่อมต่อการเดินทางรองรับการพัฒนาดังกล่าวได้อย่างเหมาะสม ปัจจุบันพบว่า ในพื้นที่เมืองเชื่อมต่อทางทิศเหนือของกรุงเทพมหานครโดยเฉพาะในบริเวณพื้นที่ย่านรังสิต จังหวัดปทุมธานี มีอัตราการเดินทางสูงมาก อีกทั้งจำนวนผู้ใช้รถยนต์ส่วนตัวปริมาณการจราจรอยู่ที่วันละ 315,000 คัน ก่อให้เกิดปัญหาการจราจรที่คับคั่งแน่นหนาเป็นอย่างมาก และไม่มีความสะดวกในการเดินทาง ส่งผลให้เกิดความต้องการระบบขนส่งรถไฟฟ้า รวมถึงรัฐบาลมีโครงการระบบรถไฟชานเมืองสายสีแดงช่วงบางซื่อ-รังสิต-มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต เพื่อส่งเสริมให้เกิดการเชื่อมต่อการเดินทางของผู้โดยสารจากระบบขนส่งมวลชนระยะที่ 1 เขตพื้นที่จังหวัดปทุมธานี อันนับเป็นบริบทใหม่ของแผนการพัฒนาระบบขนส่งสาธารณะที่เชื่อมต่อการเดินทาง นอกจากนี้ จะเห็นว่าพื้นที่รังสิตมีศักยภาพในการพัฒนาค่อนข้างสูง เนื่องจากเป็นหัวเมืองที่มีอัตราการเจริญเติบโตของที่อยู่อาศัยค่อนข้างสูงมาก อีกทั้งยังเป็นประตูทางออกสู่ภาคเหนือ ภาคอีสานของประเทศไทย และยังเป็นที่ตั้งของโรงงานนิคมอุตสาหกรรมและที่ตั้งของมหาวิทยาลัย จึงจำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องได้รับการศึกษาเพื่อการพัฒนาพื้นที่อย่างเหมาะสม ทั้งนี้ เพื่อให้เกิดการพัฒนาพื้นที่ตามหลักการของแนวทางการพัฒนาพื้นที่แบบระบบขนส่งมวลชนระบบรางจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องสร้างความยั่งยืนให้เกิดขึ้นพื้นที่ จึงทำให้เกิดการศึกษาพื้นที่ทั้งหมด 5 ด้าน แบ่งออกเป็น 5 โครงการย่อย ได้แก่ 1. กรอบการวิเคราะห์นโยบายและการวางแผนการพัฒนาพื้นที่บริเวณรอบสถานีขนส่งมวลชนระบบรางที่เอื้อต่อการใช้ระบบขนส่งสาธารณะ เพื่อการพัฒนาเมืองอย่างยั่งยืน
2. การวางแผนโครงข่ายคมนาคมขนส่งระบบรองและสิ่งแวดล้อมสรรค์สร้างที่ส่งเสริมการเชื่อมต่อการใช้ระบบขนส่งมวลชนระบบรางของคนทุกกลุ่ม 3. กลยุทธ์การวางแผนเมืองและออกแบบสิ่งแวดล้อมเพื่อเอื้อต่อการพัฒนาบริเวณรอบสถานีขนส่งมวลชนระบบราง 4. แนวทางการพัฒนาพื้นที่รอบสถานีเพื่อสร้างความเป็นย่านศูนย์กลางธุรกิจและการค้าแห่งศตวรรษที่ 21 อย่างยั่งยืน 5. แนวทางการออกแบบวางผังที่อยู่อาศัยและพื้นที่สาธารณะบริเวณรอบสถานีขนส่งมวลชนระบบรางที่เอื้อต่อการใช้ระบบขนส่งสาธารณะ ดังนั้น จะเห็นได้ว่าการพัฒนาพื้นที่บริเวณรอบสถานีขนส่งมวลชน หรือ Transit-Oriented Development (TOD) อันประกอบด้วย 5 แนวทางของการพัฒนาในบริเวณพื้นที่โดยรอบมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต ถือเป็นแนวทางที่สำคัญ ในการบรรเทาปัญหาด้านการจราจรและขนส่งอย่างมีประสิทธิภาพ ซึ่งจะก่อให้เกิดการส่งเสริมการเดินทางของประชาชนด้สยระบบขนส่งมวลชนที่มีประสิทธิภาพสูง มีสภาพแวดล้อมที่เหมาะแก่การใช้พื้นที่และการเดินทาง รวมถึงการพัฒนาพื้นที่ให้เกิดประสิทธภาพสูง ซึ่งการพัฒนาเหล่านี้ จะนำไปสู่การเป็นต้นแบบของจังหวัดต่างๆ ในเขตปริมาณฑลของกรุงเทพมหานครได้นำไปเป็นแนวทางในการพัฒนาการเชื่อมโยงโครงข่ายการคมนาคมในพื้นที่ได้อีกทางหนึ่งด้วย. |
|
สถานีขนส่งมวลชนระบบราง
ระบบขนส่งสาธารณะ แนวทางการพัฒนาพื้นที่ Transit Oriented Development |
|
บทความ | |
Text | |
application/pdf | |
tha | |
เอกสารฉบับนี้สงวนสิทธิ์โดยสำนักงานศูนย์วิจัยและให้คำปรึกษาแห่งมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ห้ามทำซ้ำ คัดลอก หรือนำไปเผยแพร่ตัดต่อโดยมิได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร | |
สงวนสิทธิ์ในการเข้าถึงเฉพาะบุคลากรของมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ | |
สำนักงานพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งชาติ | |
https://repository.turac.tu.ac.th/handle/6626133120/354 |
Files in this item (CONTENT) |
|
View no-fulltext.doc ( 21.50 KB ) |
This item appears in the following Collection(s) |
|
Collections
|